- marceo
- marcĕo, ēre, v. n. [Sanscr. root mar, die; Gr. marainô, marasmos; cf. also morbus, morior], to wither, droop, shrink, shrivelI.Lit. ( poet. ): marcebant coronae, [p. 1113] Claud. Rapt. Pros. 3, 244:II.
silva comis,
Stat. S. 5, 5, 29.—Transf., to be faint, weak, drooping, feeble, languid, lazy (not in Cic. or Cæs.):A.annis corpus jam marcet,
Lucr. 3, 946:marcent luxuria, vino, et epulis per totam hiemem confecti,
Liv. 23, 45:otio ac desidia corrupti marcebant,
Just. 30, 1:pavore,
Curt. 4, 13, 18; Vell. 2, 84:si marcet animus, si corpus torpet,
Cels. 2, 2:amor,
Claud. Laud. Seren. 226:juventa,
Nemes. Ecl. 1, 60.—Hence, marcens, entis, P. a., withering, drooping, feeble, wasted away, exhausted, weak, languid, indolent (mostly poet. ).Lit.:B.marcentes coronae, Claud. Epithal. Pall. et Celer. 96: marcentes tibi porrigentur uvae,
Mart. 5, 78, 12:bracchia marcentia vino,
Col. 10, 428.—Transf.:colla,
Stat. Th. 2, 630:guttura,
Ov. M. 7, 314:senex marcentibus annis,
Sil. 15, 746:visus,
Sen. Agam. 788:stomachus,
Suet. Calig. 58:terga,
Mart. Cap. 6, § 704.— Absol.:tostis marcentem squillis recreabis,
Hor. S. 2, 4, 58:Vitellius deses et marcens,
Tac. H. 3, 36:pocula,
i. e. enfeebling, Stat. S. 4, 6, 56:pax,
Tac. G. 36: flamma cupiditatis, Mam. Grat. Act. ad Julian. 17.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.